Αντρεΐνι, Ισαβέλλα

(Isabella Canali Andreini, Πάντοβα 1562 – Λιόν 1604). Ιταλίδα ηθοποιός. Προερχόταν από τη βενετσιάνικη οικογένεια των Κανάλι, προικισμένη με καταπληκτικό ταλέντο και εξαιρετική ομορφιά. Έκανε το ντεμπούτο της στη σκηνή με τον θίασο των Τζελόζι το 1578 στον ρόλο της ερωτευμένης. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον Φραντζέσκο Αντρεΐνι, διευθυντή του θιάσου. Προκάλεσε τον ενθουσιώδη θαυμασμό του κοινού και των πνευματικών ανθρώπων της εποχής, τόσο στην Ιταλία όσο και στη Γαλλία. Με τη γοητεία και τη χάρη της ο ρόλος της ερωτευμένης έγινε καθιερωμένος θεατρικός τύπος, καθορισμένος με ακρίβεια, μοτίβο της κομέντια ντελ άρτε. Με το όνομά της έχουν συνδεθεί διάφορες κωμωδίες, όπως Η ζηλιάρα Ισαβέλλα (La gelosa Isabella), H τυχερή Ισαβέλλα και Η τρέλα της Ισαβέλλας. Ασχολήθηκε με επιτυχία και με την ποίηση και τη λογοτεχνία και δημοσίευσε ένα ποιμενικό μυθιστόρημα, τη Μυρτίλλη (1588). Έγραψε επίσης ποιήματα (Rime)και τις περίφημες Επιστολές τις οποίες δημοσίευσε ο σύζυγός της (1607) μετά τον θάνατό της. Ο Φραντζέσκο Αντρεΐνι (Πιστόια 1548 – Μάντοβα 1624) ήταν κι αυτός ένας εξαιρετικά προικισμένος ηθοποιός. Με το όνομά του έχει συνδεθεί ο τύπος του Καπιτάν Σπαβέντο (Καπετάν Τρομάρας), που στην κομέντια ντελ άρτε είναι το υπόδειγμα του φανφαρόνου. Από τα έργα του,πιο γνωστό είναι Τα ανδραγαθήματα του Καπιτάν Σπαβέντο (1607) με μορφή διαλόγου μεταξύ του καπιτάνο και του υπηρέτη του Τράπολα, σημαντικό ντοκουμέντο για τη θεατρική ιστορία της εποχής. Τα κείμενα της Α. εξακολουθούν μέχρι σήμερα να είναι δημοφιλή στην Ιταλία, όπου αριθμούν πολλές εκδόσεις.